تعبت وبقيت على الاخر وحالتى تصعب على الكافر
بقيت فى غربه وقلبى غريب من غير ما اهاجر ولا اسافر
زهقت والحزن ملانى ولامتى هفضل وحدانى
مين اللى دمع علشانى الكل بقى قاسى وقادر
الدمع باين فى عيونى واقرب الناس نسيونى حتى الحبايب ظلمونى
بقى حضنهم بيطلع نار استكترو الفرحه عليا كأنى بشحت حنيه
عملت ايه فى الناس ديا بقى حلوهم زى الصبار
بحاول اهرب من الماضى وجرحى صمم مش راضى
الحزن لازقه مبيسبنيش وعمرى هيروح على الفاضى
الهم معشش جوايا وفى لحظه الفرح معايا
انا من الالم قولت كفايه الرحمه سجن المرادى